Stanislav Dmitrijevski

“Het is vreselijk, maar ik ben helemaal niet verbaasd over wat ik zag op de foto’s en video’s uit Boetsja. Ik ben verslagen, woedend, maar niet verbaasd. Wij hadden dit allemaal al gezien en gedocumenteerd in Tsjetsjenië. Alchan-Joert. De wijk Staropromyslovski. Novye Aldy. Het datsja-dorp Zdorovje nabij Chankala. Wij hebben toen de hele wereld toegeschreeuwd, in alle ambassades en op alle internationale meetings – de Poetin-kartels moeten gestopt worden, uit zichzelf gaan ze er niet mee ophouden, dit gaat zich keer op keer herhalen. We werden weggewuifd, als vervelende vliegen. In het beste geval drukten ze een alledaagse “bezorgdheid” uit. In het slechtste geval klonk het dat Tsjetsjenië Ruslands interne zaak was. (…)

Elke slager vindt zijn kudde. Die straffeloosheid heeft nieuwe misdaden van Poetins beulen voortgebracht. (…) Daarom moet recht gesproken worden. Zowel voor de slachtoffers in Oekraïne als voor die in Georgië en die in Tsjetsjenië. Make law, not war. Mijn allerdiepste medeleven voor hun familie en naasten.”

[«Это ужасно, но я совершенно не удивлен тем, что увидел на фото и видео из Бучи. Шокирован, подавлен, разгневан, но не удивлен. Мы все это видели и документировали в Чечне. Алхан-Юрт. Старопромысловский район. Новые Алды. Дачный поселок “Здоровье” под Ханкалой. Мы орали тогда на весь мир, во всех посольствах и международных встречах – нужно остановить путинских карателей, они не остановятся сами, это будет повторяться раз за разом. От нас отмахивались, как от назойливых мух. В лучшем случае выражали дежурную “озабоченность”. В худшем, намекали, что Чечня – это внутреннее дело России. (…)

Каждому мяснику свое стадо. Безнаказанность эта породила новые преступления путинских головорезов. (…) Поэтому правосудие должно свершиться. И для жертв Украины, и для жертв Грузии, и для жертв Чечни. Make law, not war. Мои глубочайшие соболезнования все родным и близким жертв.»]

Stanislav Dmitrijevski, archeoloog, vredesactivist, oppositiepoliticus // Facebook, 5/4/2022

[Vertaald door Julie Reniers]