Lija Achedzjakova

“ Kinderen gaan dood! Allemaal hebben we die beelden gezien. Het kan geen leugen zijn… En ik dacht: dit zijn strafbare feiten!”

“En toen begon wat ze ‘oefeningen’ noemden. En toen was het mij meteen duidelijk dat het niet bij ‘oefeningen’ zou blijven.”

“We hebben met velen een open brief [tegen de oorlog] ondertekend… We hebben meer dan een miljoen handtekeningen verzameld. En wat voor namen: niet alleen kwantiteit, maar ook kwaliteit. Ik heb het niet over mezelf… Intellectuelen, wetenschappers, academici.”

“Ik speel momenteel een rol in een toneelstuk waarin alleen maar jonge mensen spelen. En niet één van hen – niet één – wil niet dat deze nachtmerrie ophoudt.”

“Onze belangrijkste vijand is het zogenaamde ‘Rijk der Leugens’. Heel slim bedacht, want het past heel goed bij onszelf. Ze liegen erop los…”

“Ik voel me heel triest dat er mensen worden gedood. Dat Charkiv in brand staat. Dat ze oprukken naar Kyiv. Huizen zijn verwoest. Daklozen op straat. Oude mannen, oude vrouwen… Ik krijg er gewoon een krop van in de keel. Ik kan niet slapen. Je kunt Oekraïne haten, maar ik zou niet weten waarom.”

“Ik weet niet of wat ik zeg kan helpen. Iedereen moet zijn mond open trekken. Ik heb het al eerder gezegd tegen al wie in de cultuurwereld werkt. En ik zeg het nogmaals: ‘Jongens, zwijg niet! Het is toch allemaal gedaan met ons…’”

[«Дети гибнут! Такие кадры показывают. Это не может быть враньем… А я подумала: это же уголовное дело.»

«И дальше началось то, что они называли «учения». И тут сразу было понятно, что это не кончится учениями.»

«Мы подписали письмо (против войны)… Там больше миллиона подписей. А какие там имена. Это не только количество, но и качество. Я не про себя говорю… Интеллигенция, ученые, академики.»

«Я играю в спекткле, где одна молодёжь. И ни один человек из них – ни один – не пожалает этого кошмара.»

«У нас главный враг – Империя Лжи. Придумано очень осторумно, потому что это очень подходит к нам. Врут бесконечно.»

«Я нервничаю по поводу того, что убивают. Что Харьков горит. Что на Киев идут. Дома то разрушены. Люди бездомные, остались на улице. Старики, старухи… От этого у меня просто горло перехватывает. Я спать не могу. Ну можно ненавидеть Украину, но я не знаю за что.»

«Я не знаю, то что я говорю поможет или нет? Надо же, чтобы все говорили. Я уже обращалась к деятелям культуры. И еще раз обращусь: Ребятки, не молчите! Все равно нам хана…»]

Lija Achedzjakova, volksartiest van Rusland // Interview, op 10.03.2022 afgenomen door Gordejeva, Facebook

[Transcript en vertaling uit het Russisch: K.Z.]